Owczarek szetlandzki

Wzorzec FCI nr. 88

zapożyczony ze strony ZKwP

KRAJ POCHODZENIA: Wielka Brytania

DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 19.08.2013

UŻYTKOWOŚĆ: Pies owczarski i do towarzystwa

KLASYFIKACJA FCI: Grupa I Psy pasterskie i zaganiające (z wyjątkiem szwajcarskich psów do bydła) Sekcja 1 Psy pasterskie. Bez prób pracy.

WRAŻENIE OGÓLNE: Mały, długowłosy, urodziwy pies pracujący, nie może być ociężały ani krępy. Ruch lekki i pełen wdzięku. Harmonijnie zbudowany, wszystkie części ciała składają się na proporcjonalną całość. Obfita sierść z kryzą i kołnierzem, czyste linie głowy i słodki wyraz dopełniają piękna tego psa.

WAŻNE PROPORCJE: kufa i czaszka jednakowej długości (kąciki oczu wypadają na środku długości głowy). Długość tułowia od stawu barkowego do guza siedzeniowego trochę większa od wysokości w kłębie.

ZACHOWANIE/TEMPERAMENT: Bystry, ożywiony, czujny, zdecydowany i inteligentny. Przywiązany do właściciela i bardzo mu oddany, nieufny wobec obcych, nie nerwowy.

GŁOWA : Głowa subtelna, elegancka, ale nieprzesadnie; oglądana z przodu i z boku ma kształt długiego, tępego klina, zwężającego się ku nosowi. Szerokość mózgoczaszki proporcjonalna do jej długości i długości kufy, a wszystko to odpowiednie do wielkości psa.

MÓZGOCZASZKA: Czaszka: płaska, umiarkowanie szeroka między uszami, guz potyliczny niewidoczny. Linie profilu równoległe. Stop: nieznaczny, ale widoczny.

TRZEWIOCZASZKA: Właściwy i charakterystyczny wyraz osiągnięty jest dzięki idealnemu wyważeniu mózgoczaszki i kufy, kształtowi, barwie i osadzeniu oczu oraz prawidłowemu osadzeniu i noszeniu uszu. Nos: czarny. Wargi: przylegające, o czarnych krawędziach Uzębienie: szczęki równe, mocne, mocna żuchwa. Mocne zęby, komplet siekaczy styka się w zgryzie nożycowym. Bardzo pożądane kompletne uzębienie. Policzki: płaskie, płynnie przechodzące w ładnie zaokrągloną kufę.

OCZY: Średniej wielkości, skośnie osadzone, kształtu migdała, powieki czarne. Ciemnobrązowe, tylko u psów marmurkowych mogą być (jedno lub obydwa) niebieskie lub niebiesko nakrapiane.

USZY: małe, umiarkowanie szerokie u nasady, osadzone dość blisko siebie na wierzchołku czaszki. W spoczynku odrzucone do tyłu, przy pobudzeniu nastawione , z końcami opadającymi do przodu.

SZYJA: Umięśniona, łukowato wysklepiona, dostatecznie długa, by głowa mogła być noszona dumnie.

TUŁÓW: Grzbiet: prosty, lekko wysklepiony w lędźwiach. Zad: stopniowo opadający ku tyłowi. Klatka piersiowa: głęboka, sięgająca łokcia, żebra wysklepione, spłaszczające się ku mostkowi, aby pozwalały na swobodną akcję kończyn.

OGON: Nisko osadzony, kręgi ogonowe zwężają się ku końcowi, który sięgać musi przynajmniej stawu skokowego. Obficie owłosiony, na końcu lekko zakręcony. W ruchu może być wzniesiony, ale nigdy powyżej linii grzbietu. Nie może być skręcony.

KOŃCZYNY PRZEDNIE: Wygląd ogólny: oglądane z przodu proste, suche, dobrze umięśnione, o kośćcu mocnym, ale nie ciężkim. Łopatki: wyraźnie skośnie ustawione, w kłębie rozdzielone tylko przez kręgi, ale niżej rozstawione szerzej, aby dać miejsce dla dostatecznego wysklepienia żeber. Staw barkowy dobrze kątowany. Ramię: mniej więcej takiej samej długości, co łopatka. Łokieć: w połowie odległości od kłębu do podłoża. Śródręcze: mocne i elastyczne. Łapy: Owalne, o mocnych opuszkach, palce zwarte i wysklepione.

KOŃCZYNY TYLNE: Uda: szerokie i dobrze umięśnione, kość udowa ustawiona pod odpowiednim kątem do miednicy. Stawy kolanowe: dobrze kątowane. Stawy skokowe: te ostatnie nisko umiejscowione, suche i mocne. Śródstopie: oglądane z tyłu, proste, o mocnym kośćcu. Stopy: Owalne, o mocnych opuszkach, palce zwarte i wysklepione.

RUCH: ruch swobodny, lekki, pełen wdzięku, z mocnym napędem kończyn tylnych, dający maksymalną efektywność przy minimalnym wysiłku. Krok sztywny, związany, wysoki, toczący, wysokie podnoszenie i plątanie łap są w najwyższym stopniu niepożądane.

SZATA: Sierść: z podszerstkiem; włos okrywowy długi, prosty i szorstki w dotyku, podszerstek krótki, miękki i gęsty. Obfita grzywa i kołnierz, na przednich nogach wyraźne pióra. Tylne kończyny bogato obrośnięte, ale poniżej stawu skokowego włos raczej krótki. Kufa gładka. Sierść nie powinna zacierać linii sylwetki. Osobniki o krótkim włosie wysoce niepożądane.

MAŚĆ: Śniada: jednolita lub z nalotem, w odcieniach od jasnozłotego do ciemnomahoniowego, w nasyconych odcieniach. Niepożądana wilczasta ani szara. Trójbarwna: intensywnie czarny tułów, podpalanie pożądane jak najbardziej intensywne. Niebieska marmurkowa: Tło srebrzystoniebieskie, w czystym odcieniu, na nim czarne plamki i łatki. Pożądane intensywne podpalanie, ale jego brak nie stanowi wady. Rozległe czarne łaty, szare tło czy rdzawe naloty na włosie okrywowym lub podszerstku w najwyższym stopniu niepożądane, bo maść ma być niebieska. Maść czarno-biała i czarna z podpalaniem są także prawidłowe. Mogą występować ( co nie odnosi się do psów czarnych z podpalaniem) białe znaczenia w postaci strzałki i kołnierza, na klatce piersiowej, nogach i końcu ogona. Znaczenia takie są pożądane, ale ich brak nie jest wadą. Białe łaty na tułowiu w najwyższym stopniu niepożądane.

WIELKOŚĆ: Idealna wysokość w kłębie to 37 cm dla psa i 35.5 dla suki. Odchylenie o więcej, niż 2.5 cm w którąkolwiek stronę, jest w najwyższym stopniu niepożądane.

WADY: Każde odstępstwo od powyższego wzorca powinno być uznane za wadę i oceniane stosownie do stopnia nasilenia, wpływu na zdrowie i dobrostan psa, a także zdolność do wykonywania pracy, do której był tradycyjnie przeznaczony.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE: Agresja lub nadmierna lękliwość. Wyraźne wady budowy lub zaburzenia zachowania. NB: Samce mieć powinny dwa normalnie rozwinięte jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie.